Σε πρώτο πλανο η πινακίδα που απαγορεύει το κάπνισμα, και στο βάθος το γεμάτο σταχτοδοχείο. Ελλάς το μεγαλείο σου!!!
υ.γ δεν εχει σημασία να γραψω από ποιά καφετέρια είναι η φωτογραφία. Αλλωστε στις περισσότερες κάτι αντίστοιχο γίνεται…
Στην Αγγλία το ποδόσφαιρο είναι γιορτή. Σε αντίθεση με όσα τραγικά συμβαίνουν στην Ελλάδα, η μέρα που η ομάδα (η όποια ομάδα) έχει αγώνα, είναι μέρα γιορτής. Για όλο τον κόσμο που θα πάει στο γήπεδο. Ιδίως μάλιστα αν σε αυτό υπάρχουν και οπαδοί της φιλοξενούμενης. Κάτι που στα βρετανικά γήπεδα είναι κανόνας, σε αντίθεση με το γελοίο πλην όμως απαραίτητο της απαγόρευσης μετακίνησης οπαδών που ισχύει στην Ελλάδα.
Nα πάρω τα πράγματα με τη σειρά. Εχθές 1/4 είχα την τύχη να έχω αγοράσει εισιτήρια για να πάω με τα παιδιά να δω τον αγώνα της Φούλαμε ενάντια στη Γερμανική Βόλφσμπουργκ για τον προημιτελικό γύρο του Europa League. Και οι συγκρίσεις με τα όσα έζησα ως εμπειρία στο Craven Cottage (το γήπεδο της Φούλαμ) σε σχέση με τις καφρίλες της Ελλάδας, ήταν αναπόφευκτες.
Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα έχουμε θρηνήσει νεκρούς και ουδείς συγκινείται. Τρία χρόνια συμπληρώθηκαν από τη δολοφονία Φιλόπουλου και ουδείς έχει ασχοληθεί με το να βάλει τάξη στους στρατούς των ομάδων και στην καφρίλα που επικρατεί κάθε Κυριακή μέσα και έξω από αυτό που λέγεται γήπεδο στην Ελλάδα. ΚΑΝΕΙΣ. Και τώρα που ο αρμόδιος υπουργός ανακοίνωσε πάγωμα των επιχορηγήσεων του ΟΠΑΠ, οι ομάδες τόλμησαν και χαρακτήρισαν την κίνηση αυτή ως…εκβιασμό. Ποιοί;;;; Αυτοί που συντηρούν τους στρατούς των οπαδών, που τους πληρώνουν, που τους χαρίζουν εισιτήρια και εκδρομές, που τους αθωώνουν από αστυνομίες και εισαγγελείς, που που που…
Πηγαίνοντας στο Craven Cottage με τα παιδιά, αισθάνθηκα τόση μα τόση ασφάλεια που άφησα το μεγάλο μου γιό να κάτσει μόνος του, και εγώ έκατσα με τον μικρό τρεις σειρές πιο κάτω. Το ίδιο και εκείνος… Αλλά στην Ελλάδα είπαμε ισχύει ο νόμος των οργανωμένων και όσων τους συντηρούν ως στρατό πέριξ της ομάδας. Υπερισχύει ο νόμος της “Θύρας ΤΑΔΕ που γαμεί και δέρνει”, ο σουγιάς, η φωτοβολίδα, οι κότες, οι λαγοί και το πως οι μεν θα βρίσουν τους δε αντί να υποστηρίξουν την ομάδα τους.
Στην Αγγλία το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, την ίδια ώρα που στην Ελλάδα είναι πόλεμος. Και δυστυχώς φοβάμαι οτι έτσι θα συνεχίσει να είναι.